Yeni okuduğum bir haberi Türkçe'ye çevirerek paylaşmak istiyorum;
Kelebekler, kırılgan, narin ve güzel doğa yaratıklarıdır ve görünüşe göre de güneşi güç kaynağı olarak kullanabilmekteler. Araştırmalar, kelebek kanatları üzerinde bulunan bazı pulların, nano-biyolojik olarak ayarlanabilen ve güneş ışığından gelen ısıyı emen yapılar olduğunu ortaya koydu. Bu pulcuklar sayesinde böcek, soğuk havalarda veya yüksek irtifada uçarken hayatta kalabiliyor. Şimdi bazı bilim adamları, çevrebilimcilere kötü bir seçenek sunuyor: "Verimliliği daha yüksek güneş pilleri yapabiliriz ancak bunları yapmak için kelebek kanatlarını yakmak zorundayız!"
Evet, bu hain bir komplo değil. Şanghaylı Bilim adamları kelebek kanadındaki yapıları taklit eden güneş hücreleri geliştirdiler. Fakat bu, onlara bakarak bukalemun gibi taklit etmekten ziyade bir katil gibi onları öldürmek ve derilerini çalmak gibi bir taklit oldu. Özel olarak, kanatların kimyasallarla ıslatılarak 500 derecede fırında yakılması gerekti. Bu yakma işlemi sonucunda geriye titanyum-diyoksit ya da kelebeğin "mikro-ölçekli foto anotları" kalır. Fakat elimizde, bu malzemeyi kelebek kanadındaki gibi eşsiz bir biçimde içiçe geçmiş bal-peteği benzeri bir moleküler yapıda tekrar örgüleyecek nanoteknoloji yok. Herşeye rağmen, moleküler-ölçekte modifiye edilmiş malzeme yapımında bile, insanların eski çağlardan beri kullandıkları bir yöntem işe yarıyor gibi görünüyor: "bir şey yapmak için ateş yakmak!"
Araştırmacılar, yakma sonucunda ortaya çıkan bu ince film tabakasının, herhangi bir Grätzel tipi güneş hücresinden daha yüksek emme yeteneğine sahip olduğu sonucunu iddia etmekteler. Grätzel hücreleri ise günümüzde mevcut, en yüksek verimlilik ve en düşük maliyet imkanı sunan hücre modeli olarak bilinmekte. Makale ayrıca, bu biyo-taklit tekniğinin, büyük miktarlarda üretim açısından ekonomik olduğunu belirtiyor ve yöntemi -çevrecilerin olası tepkilerine karşı- en azından "öldürmek" ile "ucuz elektrik" arasında umut olacak bir ara basamak olarak gösteriyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder